Η επιστολή του Καζαντζάκη
στον Ζορμπά
είναι ανθρώπινη
και εξομολογητική.
Ακόμα και η αναφορά
στο τζάκι
που άναβε
μέρα νύχτα
με τους κορμούς
που έφερναν
οι εργάτες
είναι ενδεικτικό.