Και τι μου κάνει ένα στιβαρό χέρι
τι τόσο εκπληκτικό μου προσφέρει η εξουσία αυτή
αν δεν μπορώ ν’ αλλάξω την τάξη πραγμάτων,
εάν δεν μπορώ να κάνω τον ήλιο να δύει στην ανατολή,
τα βάσανα να μειωθούν
και τις υπάρξεις να μην πεθαίνουν;»

Ιδού το πραγματικό ερώτημα
που πρέπει να τεθεί απέναντι στην εξουσία
όταν πρέπει να σκεφτούμε το αδύνατο
για ν’ αντιμετωπίσουμε το παράλογο.
Ο Καλιγούλας δεν είναι ούτε τρελός, ούτε απερίσκεπτος,
έχει επίγνωση της αντίφασης
ενός κόσμου που αναζητά την ευτυχία
δίχως να λαμβάνει υπ’ όψιν την ανάγκη.
Εάν η εξουσία δεν υλοποιεί παρά μόνον το δυνατό
ποιος είναι ο πραγματικός σκοπός του αδύνατου
εάν δεν είναι η αμφισβήτηση της εξουσίας
αλλά τη γνώση ποιος μπορεί να την αμφισβητήσει;