Στην Ευρωπαϊκή Ένωση βλέπουμε μια τάση που είναι όλο και πιο ενισχυμένη από τα στρατηγικά δεδομένα, η οποία βασίζεται στην έννοια του Έθνους. Στην αρχή μερικοί μπορεί να έβλεπαν την Ευρώπη αποκλειστικά σε ένα ομοσπονδιακό πλαίσιο, αλλά σιγά σιγά η ιστορία επανήλθε στο προσκήνιο και ξεπέρασε ακόμα και ιδεολογικές διαφορές που ήταν καθοριστικές στην εποχή του Ψυχρού Πολέμου. Ακόμα και κόμματα που δεν ήταν παραδοσιακά της έννοιας του Έθνους κατάλαβαν πόσο θεμελιακή ήταν. Δεν επηρεάστηκαν από την Κοινωνία των Εθνών ούτε από τον Οργανισμό των Ηνωμένων Εθνών, αλλά από την ίδια την ευρωπαϊκή ιστορία. Αν οι Ηνωμένες πολιτείες της Αμερικής δεν αποτελούν μοντέλο για την Ευρώπη, είναι γιατί δημιουργήθηκαν σε ένα νέο κόσμο, αλλά η Γηραιά  Ήπειρος έχει θεμελιακές ρίζες. Έτσι η Ευρωπαϊκή Ένωση που άρχισε με τον Άνθρακα και το Χάλυβα μετά το ΝΑΤΟ, που συνέχισε με την ΕΟΚ, ακολουθεί μετά την ένωση σε νομισματικό και πολιτικό επίπεδο σε μια έννοια υψηλής στρατηγικής που ενσωματώνει χρονοστρατηγικά στοιχεία με την έννοια των Ηνωμένων Εθνών Ευρώπης.