Όσο πιο μεγάλη ήταν η σαβούρα της κοινωνίας

της λήθης και της αδιαφορίας

τόσο πιο μεγάλη ήταν η ανθρώπινη αντίσταση.

Ενώ η κοινωνία προσπαθούσε να σβήσει τα πάντα

υπήρχαν άνθρωποι που συνέχιζαν

να ανάβουν κεριά μέσα στη νύχτα

για να φανεί και η γεύση της εποχής

δίχως συμβιβασμούς

δηλαδή μεστή και πηχτή

αφού προερχόταν από την ουσία.

Όσοι έπεφταν θύματα της κοινωνίας

δεν έβλεπαν πια τη χαρά

της γυμνής ανθρωπιάς

που δεν ντρέπεται

για τίποτα.