Είναι σπάνιο να εντοπίζεις ιστορικότητα σ΄ ένα πάρκο.
Όμως στη Βοστώνη ανακάλυψαν
πως ήταν εφικτό.
Το είχαν δει από το παράθυρό τους
και θέλησαν να το εξετάσουν από κοντά.
Περπάτησαν και στα δύο μέρη του
για να βυθιστούν μέσα στην ιστορία του.
Ήξεραν ότι τα ίχνη της
δεν βρίσκονταν μόνο στα αγάλματά του 
αλλά και στην ίδια τη φύση του.
Ήταν μια μορφή μαιευτικής
αφού μπορούσαν να μάθουν
από μόνοι τους για την ουσία.
Το πάρκο λειτουργούσε
καταλυτικά πάνω στη σκέψη τους
και θαύμαζαν τα κομμάτια της ιστορίας
που ανακάλυπταν
σε κάθε γωνία του.
Η ομορφιά του δεν ήταν μόνο φυσική
είχε μέσα της και το τεχνητό
της ανθρώπινης νοημοσύνης
και μ’ αυτήν την έννοια
ήταν και χρονική.
Έτσι τους άγγιξε ο Χρόνος.