Μετά από ώρες πτήσης
πάνω από τη θάλασσα και τα βουνά
εμφανίστηκε πέρα από τον ορίζοντα
μια νέα αποστολή βαθύτητας
που περίμενε εδώ και μέρες
να υλοποιηθεί λόγω ανάγκης.
Δεν ήξερε ακόμα τις λεπτομέρειες
γιατί η πραγματικότητα ξεπερνούσε
όλο και πιο συχνά την φαντασία.
Δεν υπήρχε σενάριο
μόνο πρελούδιο.
Η πορεία που ακολούθησε ήταν μια εισαγωγή
αφού άνοιξε ο κόσμος της νύχτας.
Κάθε φως ήταν μια πηγή ουσίας
στην οποία δεν μπορούσε
να υπάρξει αντίσταση
λόγω της προσφοράς.
Όμως έπρεπε να βρεθούν στα μέρη
που γεννιούνται τα θαύματα,
για να ζήσει το όραμα.
Μόνο εκεί υπήρχε
η ελευθερία κινήσεων
χωρίς κοινωνικές λογοκρισίες
που πλήγωναν την Ανθρωπότητα.
Και αυτός ο βαθμός ελευθερίας
ενεργοποιήθηκε άμεσα.
Ήταν ο μόνος τρόπος να γίνει η απελευθέρωση.
Δεν ήταν μόνο μια άμεση επαφή
υπήρχε και σχέση βάθους.
Έτσι έγινε το μετέωρο βήμα
που ανέμενε η γλυπτική.
Και η γλώσσα αναδιπλώθηκε δυναμικά
για να επιλύσει τον γόρδιο δεσμό.
Το έντονο έκανε το άνοιγμα
και οι πρώτες κινήσεις οδήγησαν στο σχίσιμο
και μετά στο ξεχείλισμα του φωτός
πηχτό σαν τη νύχτα, μεστό σαν σιωπή
που έκλεινε το στόμα.