Μαθήτρια: Είδατε την αρμενική σπουδή;

Δάσκαλος: Είναι του Δασκάλου του κατασκευαστή του ντουντούκ μας.

Μαθήτρια: Την έγραψε ειδικά για το ντουντούκ.

Δάσκαλος: Andante. Δύο τέταρτα.

Μαθήτρια: Μπορούμε να την ακούσουμε και αυτή.

Δάσκαλος: Και βέβαια αφού έτσι θα μιλούμε και γι’ αυτόν που έφυγε.

Μαθήτρια: Σας στενοχώρησα.

Δάσκαλος: Αντιθέτως το δώρο της μεθόδου το έκανε μετά τον θάνατό του.

Μαθήτρια: Δεν ήξερα ότι είχε πεθάνει.

Δάσκαλος: Συνεχίζει να ζει μέσω του έργου του και αυτό είναι θεμελιακό.

Μαθήτρια: Άρα θα παίξετε; Δεν σας στενοχώρησα.

Δάσκαλος: Διαβάζω τις νότες που άφησε για μας.

Μαθήτρια: Είναι πηγή χαράς το έργο του.

Δάσκαλος: Ακόμα και για το κλαρίνο. Παίζει τη σπουδή με το κλαρίνο.

Μαθήτρια: Είναι όμορφη. Χαίρομαι που την έγραψε.

Δάσκαλος: Χαίρομαι που τη ζήτησες.

Μαθήτρια: Θα είναι όμορφη και με το ντουντούκ.

Δάσκαλος: Θα φαίνεται πιο παραδοσιακή.

Μαθήτρια: Ωραία.