Το πρόβλημα από μόνο του δεν είναι πρόβλημα, αλλά δεδομένα. Στην πραγματικότητα το πρόβλημα είναι η λύση. Σε αυτήν την προσέγγιση η λύση είναι λοιπόν η επίλυση.  Έτσι έχουμε συνοπτικά το εξής νοητικό σχήμα: το πρόβλημα είναι η λύση, η λύση είναι η επίλυση και η επίλυση είναι η μέθοδος. Γι’ αυτό αυτοί που έχουν προβλήματα, είναι αυτοί που δεν έχουν μεθοδολογία. Οι επιλύσεις των προβλημάτων δεν οφείλονται στην τύχη, αλλά στη στρατηγική νοημοσύνη. Και αυτή επικεντρώνεται στα αποτελέσματα της Διδασκαλίας. Έτσι το πρόβλημα της τελευταίας είναι η εκμάθηση της μεθόδου και όχι των λύσεων. Η μέθοδος δεν είναι θεραπεία. Λύνει πραγματικά το πρόβλημα. Η μέθοδος δεν είναι φάρμακο και δεν υπάρχει υπερδοσολογία. Αν νιώθεις καλά με τη μέθοδο είναι γιατί λύνει το πρόβλημα και δημιουργεί το μέλλον. Έτσι καταλαβαίνεις ότι το πρόβλημα είναι κάτι που σε ευχαριστεί, αφού σου επιτρέπει μέσω υπέρβασης να πλάσεις τη συνέχεια. Δεν είναι πρόβλημα αν πνίγεται κάποιος. Αυτό είναι δεδομένο που πρέπει να αξιοποιήσεις. Το πρόβλημα θα ήταν να μην μπορείς να τον σώσεις. Άρα εφάρμοσε τη μέθοδο που ξέρεις για να τον σώσεις. Η παρτιτούρα δεν είναι πρόβλημα, αλλά πρόσβαση στην επίλυση της εκτέλεσης του έργου. Αφού αυτό πρέπει να είναι όμορφο. Πιο γενικά το πρόβλημα είναι της αλήθειας, ενώ η λύση της ομορφιάς. Αν η ομορφιά σώζει τον κόσμο, τότε να θυμάσαι ότι είναι η αλήθεια που τη σώζει, διότι δεν ξεχνά. Η στρατηγική νοημοσύνη ζει μες στην αλήθεια και παράγει ομορφιά. Άλλωστε τι άλλο έκανε ο Χριστός;