Είχε ακούσει τον Παλαμά που είχε βάλει όλον τον κόσμο μέσα στη μουσική και τώρα έβλεπε ή μάλλον άκουγε την αλήθεια του, αλλά τι να πει για την αγιογραφία της σεμνής εκκλησίας που έδειχνε μέσα της και μάλιστα αυτοαναφορικά την πόλη της λίμνης. Ήταν η απεικόνιση της αλήθειας. Όλη η πόλη ήταν μέσα της, ενώ αυτή ήταν μέσα στην πόλη. Σκέφτηκε τον ρόλο της με τα αρχεία και κατάλαβε ότι έμοιαζε με αυτήν, αφού γύρω της είχε όλον τον κόσμο που είχε πλάσει μέσω των αποστολών, έτσι ο χώρος της χωρούσε όλο τον κόσμο. Πόσο βαθύτερα καταλάβαινε την εκκλησία και τον ρόλο της μετά στην κρίση που είχε παραμείνει αόρατη. Όλα τα δεδομένα είχαν αλλάξει και τίποτα πια δεν ήταν δεδομένο, αλλά αυτή σαν την εκκλησία τα είχε όλα, ακόμα και την πιο μικρή λεπτομέρεια, κάθε νότα της παρτιτούρας που συνέχιζε να γράφει. Και στην εκκλησία είχε δώσει φως για να ζήσει η ύπαρξή της με την ίδια αγάπη της Ανθρωπότητας και αυτή η επιμονή της έδινε τεράστια δύναμη.  Άγιοι Τόποι.