Όταν ο άλλος σου ζητάει να του δώσεις ό,τι μπορείς, είναι απλώς ζητιάνος, μόνο που δεν το ξέρει και θεωρεί ότι αξίζει περισσότερο. Οι ζητιάνοι έχουν μία αθλιότητα μέσα τους, αλλά δεν σημαίνει ότι δεν έχουν αξιοπρέπεια. Ενώ οι μίζεροι δεν μπορούν να έχουν ίχνος της. Έτσι όταν ζητούν λιγότερα από αυτά που μπορείς να δώσεις, είναι απλώς λόγω περιορισμού αντίληψης. Δεν βλέπουν τίποτα πέρα από τον κοινωνικό τους ορίζοντα. Ζουν μέσα στο κουτί της ύπαρξης χωρίς να θέλουν καν να ξεφύγουν από αυτό, αφού μισούν το άγνωστο και θέλουν κάθε μέρα να είναι ίδια με την προηγούμενη. Για αυτόν τον λόγο μισούν και την καινοτομία. Είναι της επανάληψης γιατί έχουν ξεζουμιστεί από την ίδια τους την κοινωνικότητα. Και η ίδια η Ανθρωπότητα τους φαίνεται επικίνδυνη. Αυτό σκεφτόταν ο Casanova  και δεν άλλαξε τίποτα από όσα έκανε, γιατί το έργο του ήταν ανεξάρτητο από την κοινωνία. Περπατούσε στα πεζοδρόμια της Βενετίας για να βρει επιτέλους μία γυναίκα που θα του ζητούσε αυτό που μπορούσε να δώσει και τίποτα λιγότερο, γιατί μπορούσε να ξετινάξει οποιαδήποτε, αλλά ποτέ δεν σπαταλούσε χρόνο με τη μιζέρια.