Δεν υπήρχε εμβόλιο κατά της βλακείας εκτός από την ίδια τη νοημοσύνη. Και φαινόταν ότι ήταν πολλοί αυτοί που δεν είχαν εμβολιαστεί. Όταν έβρεχε μυαλό είχαν ομπρέλα για να να μην ψεκαστούν. Έτσι έπρεπε η Ανθρωπότητα να επιζήσει σε αυτό το κοινωνικό περιβάλλον όπου η αντιδραστικότητα ήταν άποψη και ψήφος. Η μόνη αλλαγή που ήθελαν είναι να είναι όλοι οι άλλοι στο επίπεδό τους. Το έλεγαν συνεχώς λες και οι άλλοι έπρεπε να το φτάσουν ενώ ήθελαν να σκύψουν. Όμως οι όρθιοι δεν ήξεραν να κάνουν αυτήν την πράξη. Δεν την είχαν μάθει και δεν ήθελαν να τη μάθουν γιατί ήξεραν ότι μετά θα έπρεπε να λογοδοτήσουν με άτομα που είχαν μόνο κοινή λογική. Αυτό σκέφτηκε ο Lewis Carroll και έκρυψε τη νοημοσύνη του μέσα σε ένα παραμύθι που φαινόταν παράλογο ενώ αποτελούσε την επίλυση νοητικών παράδοξων. Τα άτομα μιλούσαν μόνο για τον λαγό και τα χαρτιά. Δεν έβλεπαν τις υπερβάσεις της Αλίκης. Έτσι θεωρούσαν ότι το θέαμα ήταν αστείο διότι δεν ήξεραν για την κρυφή θέα που άλλαζε τον τρόπο με τον οποίο έβλεπες τον κόσμο όταν ήσουν από την αρχή της Ανθρωπότητας.