Εκ φύσης οι ασυμβίβαστοι παρενοχλούσαν την κοινωνία που ήθελε μία ομογενή μάζα για να μπορεί να τη χειραγωγήσει και να την εκμεταλλεύεται καλύτερα. Οι ασυμβίβαστοι δεν άφηναν τίποτα να πέσει κάτω. Δεν είχαν καμία υποχρέωση και ήταν εντελώς ανεξάρτητοι. Δεν είχαν κοινωνικά βαρίδια να τους καθυστερούν τη σκέψη. Εκφράζονταν πάντα ανοιχτά για να βάλουν τον καθένα στη θέση του όποιος και να ήταν επειδή ήξεραν από πρώτο χέρι πόσο σαβούρα υπήρχε στην κοινωνία. Αλλά ποτέ δεν εγκατέλειπαν τους αθώους. Δεν ήταν ριζοσπάστες αφού αυτοί ήταν όλοι συμβιβασμένοι μέσα στα αυταρχικά τους κόμματα που πάντα κατέληγαν σε ολοκληρωτικά καθεστώτα που δεν έβρισκαν άλλη λύση από την τελική για να λύσουν τα προβλήματά τους με τους ανθρώπους. Αυτό σκέφτηκε ο Elie Wiesel και δεν σταμάτησε τον αγώνα του για τους ελάχιστους ανθρώπους που πάλευαν για να μην συμβιβαστούν με το σύστημα που καταπατούσε τα πάντα για να επιβιώσει. Διότι η ύπαρξή τους έπρεπε να γίνει ζωή εντός του Χρόνου. Ήταν θέμα επιμονής.