Δυσκολευόταν να σκεφτεί ένα ειδικό συμβάν στην περιοδεία του στη Δυτική ακτή γιατί αποτελούσαν ένα συνεχές, όλα ήταν συνδεδεμένα με όλα. Δεν ήταν απλώς μία γραμμική διαδρομή διότι έπλεκαν ιστορία και εφάρμοζαν την πολυκυκλικότητα επί του πρακτέου. Σε κάθε στάση τούς περίμεναν όχι μόνο για τη συνέχεια του αγώνα αλλά και για να τους πουν τι ζούσαν τόσα χρόνια στο εξωτερικό. Έτσι είδαν μαζί πόσο ζωντανός ήταν ο Ελληνισμός της αμερικανικής ηπείρου. Σε κάθε πόλη υπήρχαν άνθρωποι που αγάπησαν γιατί ξεχώριζαν με τη δράση τους. Όλοι μαζί όμως είχαν ενεργοποιηθεί διαφορετικά μέσω του συντονισμού της Παμμακεδονικής που προστάτευε και προωθούσε κάθε πρωτοβουλία του αγώνα. Όλοι ένιωθαν ότι συμμετείχαν σε ένα νέο μακεδονικό αγώνα όχι μόνο για το όνομα αλλά για την ιστορία του Έθνους. Ήταν το ίδιο πνεύμα. Αρχικά μία χούφτα ανθρώπων είχαν πλάσει ένα δίκτυο αγωνιστικό που πάλευε με εντιμότητα ενάντια σε μία βάρβαρη εξουσία. Αναγνώριζε ταυτόχρονα τον εκνευρισμό και την αγανάκτηση των ανθρώπων που δεν μπορούσαν να πιστέψουν το μέγεθος που είχε πάρει ο ραγιαδισμός μιας καθυστερημένης ιδεολογίας που είχε παράγει μόνο γενοκτονίες. Αλλά ταυτόχρονα ζούσε την αποφασιστικότητα των δράσεών του σε όλο τον Νέο Κόσμο. Έτσι άκουσε και τη συμφωνία τους ενάντια στο απαράδεκτο.