Οι Πύργοι και τα μπαστιόνια μετά την προδοσία έγιναν ακόμα πιο ειδικοί στόχοι για τη βαρβαρότητα. Oι ιππότες ήταν πια πέτρινοι. Κάθε πέτρα ήταν κι ένας μαχητής. Κάθε πύργος ήταν κι ένας πολεμιστής. Οι γενίτσαροι είχαν γίνει η αιχμή του μετώπου της βαρβαρότητας. Έτσι έπεσε ο Πύργος της Ισπανίας. Και ένα ένα τα μπαστιόνια κινδύνευαν όλο και περισσότερο να γίνουν ερείπια γεμάτα κορμιά. Το μπαστιόνι της Αραγωνίας είχε σπασμούς. Το μπαστιόνι της Αγγλίας έτρεμε. Το μπαστιόνι της Προβηγκίας δεν κρατιόταν πια. Και το μπαστιόνι της Ιταλίας αγκομαχούσε. Όλες οι Γλώσσες είχαν φτάσει στα όρια της αντοχής τους. Η βαρβαρότητα συνέχιζε να χτυπά ανελέητα. Πέντε χιλιάδες πολεμιστές του Σταυρού είχαν ήδη ξεψυχήσει. Όσο για τους βάρβαρους ήδη δέκα χιλιάδες είχαν πέσει. Ο Μεγάλος Μαγίστρος συνεχίζει να αντιστέκεται όμως οι δικοί του έχουν εξαντληθεί. Και τελικά αρχίζουν οι διαπραγματεύσεις που τον συμβούλεψαν ο Prégent de Bidoux, ο ναύαρχος και ο  Gabriele Tadini di  Martinengo, ο μηχανικός της πολιορκητικής.