Είναι παράδοξο για την πατρίδα της δημοκρατίας και της ελευθερίας, να είναι τόσο ευάλωτη στις επιθέσεις της βαρβαρότητας που δεν γίνονται από το εξωτερικό μόνο αλλά και από το εσωτερικό από άτομα που νοσταλγούν ένα σύστημα που δεν έζησαν ποτέ. Και όμως αυτή η διαφορά ήταν τεράστια μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών. Και φαινόταν πια καθαρά πόσο μίσος είχε συσσωρευτεί από αυτούς τους φανατικούς που δεν μπόρεσαν ποτέ να αρπάξουν με τον δικό τους τρόπο την εξουσία για να επιβάλλουν τη γνωστή τους βαρβαρότητα σε όλα τα επίπεδα. Αυτό έβλεπαν τώρα και μάλιστα σε βάθος και γι’ αυτό έπρεπε να συνεχίσουν τον αγώνα σε κάθε σημείο όπου είχαν επαφή με τους δικούς τους για να μη νιώθουν μόνοι τους. Κάθε ανθρώπινο νησί έπρεπε να ενωθεί με τη θάλασσα της στρατηγικής ανθρωπιάς. Έτσι βρέθηκαν και στη μεγαλόνησο για να μιλήσουν από κοντά για τις επιπτώσεις της εισβολής. Εκεί συναντήθηκαν με τον επιζώντα που άλλοι είχαν ήδη για νεκρό ενώ συνέχιζε να παλεύει με όλες του τις δυνάμεις διότι είχε μέσα του όχι μόνο την πίστη αλλά και το ευρωπαϊκό πνεύμα της ελευθερίας.