Αυτή τη φορά
η αναγκαία κίνηση
ήταν διαφορετική
γιατί ο στόχος ήταν άλλος
παρόλο που ήταν η ίδια στάση.
Άλλωστε είχε αλλάξει
και η οπτική γωνία.
Δεν βρισκόταν πια εκτός
αλλά εντός πεδίου δράσης.
Δεν επρόκειτο για ένα
απόμακρο πλάνο.
Ήταν σαν να είχε μπει
μέσα στον πίνακα
την ώρα που τον άγγιζαν
οι τελευταίες πινελιές.
Έτσι η θέα της
είχε γίνει πιο βαθιά
σαν να άγγιζε
την ψυχή
τη στιγμή της υπέρβασης.