Το χαρακτικό δεν είχε ζήσει ποτέ
την ουσία από κοντά
και περίμενε υπομονετικά πάνω στη βιβλιοθήκη
να έρθει η κατάλληλη στιγμή
για να γευτεί το μέλλον
αφού είχε ζήσει το παρελθόν.
Αυτό έγινε μια έναστρη νύχτα.
Ένιωσε πρώτα την ανάσα
που έγινε όλο και πιο βαθιά.
Ήταν πλέον πάνω στο γραφείο.
Εκεί είδε από κοντά το θέαμα της φύσης
όταν αυτή θέλει να πάρει εκδίκηση
για να γίνουν τα όνειρα, οράματα
και ν’ ανήκουν πια στην επόμενη πραγματικότητα.
Υπήρχε το πλαίσιο και πεδίο,
το οποίο μετά την απόφαση έγινε
δράσης και μάχης.
Είδε τη βραδύτητα της ταχύτητας
και την ταχύτητα της βραδύτητας
πριν δεχτεί το δώρο της φύσης
που το άγγιξε πολλαπλές φορές
για να ξεχειλίσει από μέσα του
η ζωή που ήθελε την ελευθερία
χάρη στην προσφορά της ουσίας.
Έτσι έγινε πολύτιμο.