Πάνω στα ράφια
τα τετράδια ήταν στιβασμένα
όσο πιο σφιχτά γινόταν
για να χωρέσουν περισσότερες χάρες και χαρές
δίχως να ξεχαστεί καμία
από την Αγάπη της Ανθρωπότητας
έτσι τα δώρα είχαν μέσα τους
το άλλο μελάνι της ζωής
που έγραφε πάντα με το είναι του
γιατί μόνο αυτή η ουσία
ήταν ικανή να παράγει την ιστορία
που ήθελαν οι ψυχές για να μην ξεχάσουν
τίποτα από τη ζωή τους.
Έτσι πέρασε τα δάκτυλά της
για να νιώσει με την υφή της
όλα όσα είχε ζητήσει
να γίνουν πραγματικότητα
αφού μόνο έτσι η μνήμη των ανθρώπων
μπορούσε να νικήσει τη λήθη της κοινωνίας
και να ζήσει πέρα των ορίων
χάρη στις απίστευτες υπερβάσεις
της νοητικής φύσης
της πηγής φωτός
που ήταν ασταμάτητη.