Μαθήτρια: Γιατί αυτή η παλιά μουσική έχει τόσο σημασία;

Δάσκαλος: Διότι διδάσκει το παρελθόν.

Μαθήτρια: Η μουσική;

Δάσκαλος: Ξέρει για τη σιωπή.

Μαθήτρια: Λέει για την ιστορία.

Δάσκαλος: Ακριβώς.

Μαθήτρια: Μιλά και για το βιβλίο.

Δάσκαλος: Βεβαίως.

Μαθήτρια: Ήταν λοιπόν τόσο σημαντικό.

Δάσκαλος: Περισσότερο από όσο νομίζεις.

Μαθήτρια: Πώς είναι δυνατόν να μαθαίνετε τόσα πολλά από το παρελθόν;

Δάσκαλος: Δεν έχουμε άλλο δάσκαλο. Επιπλέον, μη ξεχνάς ότι το παρελθόν δεν φοβάται το παρόν.

Μαθήτρια: Μα το παρόν δεν είναι τρομερό;

Δάσκαλος: Είναι τρομερό για τα πτηνά!

Μαθήτρια: Τα πτηνά;

Δάσκαλος: Τα πτηνά πετούν… Το θέμα είναι προς τα πού;

Μαθήτρια: Κατάλαβα.

Δάσκαλος: Το παρόν δεν είναι τρομερό απλά κοινωνικό.

Μαθήτρια: Κοινωνικό;

Δάσκαλος: Εμείς ασχολούμαστε μόνο με την ανθρωπότητα.

Μαθήτρια: Και το χρόνο.

Δάσκαλος: Κατά συνέπεια μόνο το παρελθόν μπορεί να βοηθήσει το μέλλον.

Μαθήτρια: Μα το παρόν κυριαρχεί παντού.

Δάσκαλος: Γι’ αυτό προκαλεί φοβίες.

Μαθήτρια: Ενώ πρέπει απλώς να φοβόμαστε.

Δάσκαλος: Κι όχι μόνο.

Μαθήτρια: Όχι μόνο.

Δάσκαλος: Κοίτα τις μάχες του βιβλίου.

Μαθήτρια: Μα δεν το διάβασα!

Δάσκαλος: Όχι ακριβώς.

Μαθήτρια: Το διαβάζω μέσω του έργου;

Δάσκαλος: Είναι στο μονοπάτι.

Μαθήτρια: Πρέπει να περπατήσουμε λοιπόν.

Δάσκαλος: Ναι, ήρθε η ώρα.