Είναι δύσκολο να φανταστείς πόσο πολύτιμη είναι η μοιρασιά. Διότι δεν είναι πολλοί αυτοί που έχουν στο μυαλό τους την εικόνα του Πάσχα και τον τρόπο με τον οποίο ανάβουν τα κεριά και το πώς ανάβουν ξανά αφού έσβησαν. Η μοιρασιά δεν είναι συμβατή με τον εγωισμό. Λειτουργεί στο πλαίσιο του αλτρουισμού. Και αξιοποιεί την προσφορά, ειδικά όταν αυτή είναι τεράστια. Διότι το έργο του φωτός είναι για τη μοιρασιά. Επειδή κι αυτή είναι της χαράς και της μεταχαράς. Δεν είναι πια πρόβα αλλά ούτε θέαμα. Είναι θαύμα. Αυτό βλέπεις με την πίστη. Διότι το θαύμα δεν είναι μόνο για έναν. Το θαύμα μοιράζεται επειδή οι παραγγελίες μπορούν να συντονιστούν για να γίνουν μία πολλαπλή χάρη στη μοναδικότητά της. Έτσι το έργο φωτίζει για να φεύγουν οι σκιές. Έτσι ο ήλιος της νύχτας ζει με τ’ άστρα στο στόμα. Είναι η μοιρασιά της ουσίας που κάνει το ωραίο, όμορφο. Είναι αυτός ο κρυφός συντονισμός που επιλέγει ακόμα και το χρώμα ή το διάστημα που προετοιμάζει τη χαρά της θέας του έργου. Δεν είναι μόνο η επιλογή των εργαλείων, των οργάνων, των πινέλων ή της τεχνικής. Είναι η αγάπη που αγαπά, η χαρά που μοιράζεται χάρη σε μία ενεργή συμμετοχή στο έργο της Ανθρωπότητας με κάθε δημιουργικό τρόπο.