Τα χέρια ήταν ανοιχτά. Αυτή ήταν η ουσία της πίστης. Κανένας πίσω, κανένας κάτω. Όλοι οι Άγιοι το πίστευαν, αλλά σπάνιοι ήταν οι άνθρωποι που το πίστευαν. Διότι οι κοινωνίες μιλούσαν συνεχώς για την επιλογή και έδιναν έμφαση στις τάξεις που θεωρούσαν τον εαυτό τους ως το σύνολο των επίλεκτων. Όμως η επιλογή του Χριστού ήταν διαφορετική και δεν είχε εγκαταλείψει κανέναν άνθρωπο. Τα άτομα συνέχιζαν να επιλέγουν ό,τι ήθελαν από την πίστη για να δημιουργήσουν τη δική τους θρησκεία που χώριζε τους ανθρώπους σε πιστούς και άπιστους. Στην πραγματικότητα ήταν μόνο αυτοί που έλεγαν ότι πίστευαν. Διότι κατά βάθος ήξεραν ότι είχαν δημιουργήσει ένα σύστημα το οποίο λάτρευαν, γιατί ήταν ένα εργαλείο πανίσχυρο για να καταπιέζουν τους ανθρώπους που δεν πίστευαν στη θρησκεία τους. Η ουσία της πίστης ήταν η ελευθερία, γιατί ήταν πάντα θέμα θέλησης. Ενώ η θρησκεία ήταν μια υποχρεωτική ειρήνη.  Ήταν πάντα για το καλό του συνόλου, ακόμα κι αν δεν υπήρχε ίχνος ανθρωπιάς μέσα της.