Πάνω στο βράχο η Αντιγόνη

περίμενε με την πλάτη

γυρισμένη προς την εξουσία

το κεφάλι της θύμιζε

την σκεπτόμενη Αθηνά.

Δεν φοβήθηκε να σηκώσει

το χέρι της δικαιοσύνης

εκτός χώρου και τόπου

για ν’ αντισταθεί με το βλέμμα

στην δικτατορία των αρχών.

Και το χέρι της μέτρησε

με τους κόκκους της άμμου

τη φθορά της δύναμης

που προσπαθεί να καταπατήσει

τις διαχρονικές αξίες

γραμμένες πάνω στο βράχο

κι αν μετά έπεσε

ήταν μόνο και μόνο

για να πεθάνει δίπλα

στο νεκρό της αδελφό.