7930 - Α και Κ
Ν. Λυγερός
Κ:  Θέλω για όλους τα ίδια δικαιώματα.
 
Α:  Καλά κάνεις αλλά αντιλαμβάνεσαι το πρόβλημα με την αξία.
 
Κ:  Υπονοείς την αξιοκρατία; Δεν πιστεύω στο κράτος.
 
Α:  Δεν έχω πρόβλημα μ’ αυτό αφού δεν  το δέχομαι. Η αξία μ’ ενδιαφέρει.
 
Κ:  Τι με την αξία;
 
Α:  Αφού δεν μπορείς να τη μοιραστείς, θα τη μοιράσεις;
 
Κ:  Μπορεί.. Σε όλους πάντως.
 
Α:  Και θα συνεχίζει να υπάρχει;
 
Κ:  Δεν σε καταλαβαίνω, που το πας.
 
Α:  Απλώς αναρωτιέμαι.
 
Κ:  Τι;
 
Α:  Αν σχετίζεται με την σπανιότητα.
 
Κ:  Όχι βέβαια.
 
Α:  Καλώς..
 
Κ:  Τι καλώς; Οι ερωτήσεις σου είναι πάντα ενοχλητικές…για το σύστημα.
 
Α:  Μήπως δεν είναι ριζοσπαστικό και καταπατά τους ανθρώπους.
 
Κ:  Γιατί δίνεις σημασία στον άνθρωπο;
 
Α:  Είναι θέμα αξίας.
 
Κ:  Μόνο το σύνολο είναι σημαντικό…
 
Α:  Και το σύνολο των συνόλων..
 
Κ:  Άρχισες με τα παράδοξα;
 
Α:  Αυτά δεν είναι που βοηθούν στην εξέλιξη της ανθρωπότητας!
 
Κ:  Άντε πάλι με την ανθρωπότητα..
 
Α:  Ξέρω ,ξέρω δεν είμαι της μόδας..
 
Κ:  Αυτό είναι το μόνο σίγουρο !
 
Α:  Δεν είμαι της ιδιοκτησίας..
 
Κ:  Το καταλάβαμε και αυτό..αλλά το λύσαμε το πρόβλημα, όλα τα πράγματά σου μου ανήκουν.
 
Α:  Αφού εσύ τ’ αγοράζεις !
 
Κ:  Με το μισθό σου !
 
Α:  Αφού δεν δουλεύω..
 
Κ:  Αυτό πού το πας; Κάνεις πάντα ό,τι θέλεις..
 
Α:  Είναι θέμα βούλησης.
 
Κ:  Και βγάζεις περισσότερα από μένα..
 
Α:  Αλλιώς πώς θα σου τα έδινα;
 
Κ:  Καλά κάνεις. Η ομορφιά έχει κόστος.
 
Α:  Και εσύ το αξίζεις.
 
Κ:  Με κοροϊδεύεις;
 
Α:  Όχι αγάπη μου. Μ’ αρέσει να είσαι χαρούμενη.
 
Κ:  Κι όμως έχεις καιρό να μου πάρεις λουλούδια..
 
Α:  Έχεις δίκιο.. Πάω τώρα..
 
Κ:  Όχι τώρα. Θέλω να ‘ναι έκπληξη.
 
Α:  Καλή ιδέα, μωρό μου.
 
Κ:  Δεν έχω δικαίωμα;
 
Α:  Έχεις αφού το έδωσες σε όλους.
 
Κ:  Είδες !
 
Α:  Είδα, είδα..
 
Κ:  Βέβαια, έχω και απαιτήσεις.
 
Α:  Ως πολίτης;
 
Κ: Όχι βέβαια.. Ως γυναίκα !
 
Α:  Πώς να το ξεχάσω;
 
Κ:  Έτσι!
 
Α:  Μήπως θέλεις κάτι άλλο;
 
Κ:  Πάντα θέλω κάτι άλλο..
 
Α:  Αλλιώς πώς θα σου το έδινα.
 
Κ:  Πες μου για το σπάνιο..
 
Α:  Για το σπάνιο;
 
Κ:  Δεν είναι εναντίον του συνόλου;
 
Α:  Εξ ορισμού.
 
Κ:  Θέλω να δίνεις το σπάνιο σε όλους.
 
Α:  Στην ανθρωπότητα..
 
Κ:  Και να είμαι μόνο εγώ σπάνια για σένα.
