Πώς να φανταστείς το δάσος της Ισλανδίας; Πώς να δεις τις σημύδες να καλύπτουν σχεδόν τη μισή επιφάνεια του νησιού του παρελθόντος. Κι όμως το βιβλίο το έγραφε με τον δικό του τρόπο. Έτσι άρχισε η ιστορία των ανθρώπων στο νησί τον ένατο αιώνα, το δάσος κυριαρχούσε, αλλά σε μερικούς αιώνες χάθηκε σχεδόν από την επιφάνεια της γης. Είχε γίνει τόσο σπάνιο που ο κλήρος αναγκάζεται να αγοράσει μερικά δάση που είχαν παραμείνει στις αρχές του δεκάτου τετάρτου αιώνα για να μη χαθεί εντελώς. Μετά άρχισε η μικρή εποχή των παγετώνων που επεκτάθηκε έως τον δέκατο ένατο αιώνα. Υπήρχαν όμως δάση που είχαν ζήσει πριν, τη μεσαιωνική θερμή περίοδο. Αυτό ήταν το απίστευτο φαινόμενο. Το απίστευτο είχε συνοδέψει το έπος. Τα ξύλα είχαν καεί ή γίνει καράβια. Δεν κατέγραφαν ακόμα την ιστορία. Αυτό το θαύμα το έκαναν οι ίδιοι οι άνθρωποι. Ήταν η γλώσσα τους που είχε σώσει την ισλανδική ουσία, που διάβαζε τώρα μετά από αιώνες. Οι σάγκα δεν είχαν ξεχάσει το παρελθόν γιατί από τότε ήταν μνήμη μέλλοντος. Αυτήν άγγιζε τώρα με το βλέμμα του Χιλιόχρονου.