Τα πνευστά πήραν μια βαθιά ανάσα.
Είχαν μέσα τους την πνοή των ψυχών.
Ήταν ο μόνος τρόπος ν’ ανθίσουν
τα άνθη του πάγου.
Έπρεπε ν’ απεγκλωβιστούν
για να ζήσουν το επόμενο στάδιο.
Έμοιαζαν με τις σελίδες του βιβλίου
που είχαν γραφτεί εδώ και αιώνες
αλλά έπρεπε να τις ξαναδιαβάσει κανείς
για να υπάρξει η συνέχεια.
Από την αρχή
είχε καταλάβει ότι η Ιρλανδία
ήταν μια προετοιμασία για την Ισλανδία,
ένα απαραίτητο ενδιάμεσο
για να έρθει και το πράσινο
στη χώρα του πάγου.
Άλλωστε με αυτόν τον τρόπο
είχε πετάξει και πάνω
από τη Γροιλανδία
τόσες φορές.
Έτσι η ανάσα έπρεπε να είναι ζεστή
για ν’ ανοίξει όλα τα κλειδιά.
Ήταν εφικτό, το ήξερε από το μαντολίνο
και τα δάκτυλά του είχαν τα σημάδια.
Έτσι γεννήθηκαν οι δακτυλισμοί της ανάσας.