Το άλλο πνεύμα είχε έρθει από το μέλλον
για να συναντήσει τις άκρες
τη ζέστη του πάγου
πάνω στο σώμα
και το κρύο της λάβας
πάνω στη γη.
Ένιωθε τη δύναμή του
και ζούσε την ευαισθησία της.
Το βιβλίο δεν έκλεινε πια.
Ήθελε το βλέμμα.
Κι αυτός ήταν πάντα ανοιχτός
στο βλέμμα που ήθελε να δει την ουσία.
Έτσι ήταν η γενναιοδωρία.
Δεν είχε σημασία η ασυμμετρία
ήταν μόνο της αρμονίας.
Άφηνε τα εύκολα
κρατούσε τα δύσκολα.
Περίμενε τα όρια
για να τα ξεπεράσει.
Ήταν ο μόνος τρόπος
να απελευθερώσει τους καταρράκτες των ψυχών
που έσταζαν και ξεχείλιζαν
μόλις έβλεπαν
τον γυμνό ήλιο της νύχτας.
Ήταν το άλλο πνεύμα.