Στην Ισλανδία δεν είχαν φοβηθεί να γράψουν σε μία σπάνια γλώσσα την ουσία της ιστορίας που είχε γίνει έπος για να σωθεί από τη λήθη των κοινωνιών. Ήταν σαν να έγραφαν ήδη για την Ανθρωπότητα και τίποτα λιγότερο. Ήθελαν να ζήσει  η ιστορία όχι μόνο της Ισλανδίας, αλλά και της Γροιλανδίας και της Βίνλαντ. Αυτό τον άγγιξε. Αυτή η προσπάθεια ήταν μία άλλη μορφή συνέχισης μιας πράξης που είχε γίνει χίλια χρόνια νωρίτερα. Κι όχι μόνο μία φορά αφού ήταν το έργο των Ευαγγελιστών που δεν είχαν αποκτήσει τα σύμβολά τους ακόμα. Έπρεπε να έρθει η εποχή της Αποκάλυψης για να εμφανιστεί η Τετράμορφος. Ήταν δημιούργημα της Σχολής του Ιωάννη. Αλλά και πάλι αυτή η πράξη δεν θα έφτανε αν δεν υπήρχε η επιλογή του Αγίου Ειρηναίου. Για αυτόν έπρεπε να υποστηριχθεί η τετράδα του Αγίου Ματθαίου, του Αγίου Μάρκου, του Αγίου Λουκά και του Αγίου Ιωάννη. Έτσι έπλασε τέσσερις ισομορφισμούς με βάση  την Τετράμορφο για να φανεί η πληρότητα έτσι ώστε να ενωθούν όλοι γύρω από την Εκκλησία. Μόνο αυτός είχε το αναγκαίο επίπεδο να δει το όραμα των Χιλιετιών. Ήθελε την ολοκλήρωση της τετράδας. Είχε γίνει το ανάλογο με τα πέντε πλατωνικά σχήματα αλλά ο Αρχιμήδης είχε αποδείξει ότι αυτός ο ισομορφισμός δεν λειτουργούσε. Αντιθέτως η επιλογή του Αγίου Ειρηναίου διέσχισε τους αιώνες για ν’ αγγίξει κάθε μέρος της Γης.