Η συμπαντική μεταλαβιά
άλλαζε όλο το είναι
γιατί δεν υπήρχε πια το εγώ
και το μόνο που είχε σημασία
ήταν της αρμονίας η ουσία
έτσι ήταν ταυτόχρονο
βάπτισμα φωτός.
Μόνο εκείνην τη στιγμή
ένιωσαν το τέλος
της φωτιάς
για να ζήσουν την αρχή
του φωτός.
Δεν υπήρχε πια σκιά
στην Παλαιά Καμένη
και τη Νέα Καμένη
ούτε στου πάγου τη χώρα
μόνο η ουσία
των σταφυλιών.
Είχαν ανακαλύψει το ηφαίστειο φωτός.
Οι σταγόνες του φωτός
μόλις άγγιξαν το γαλάζιο
της ρευστότητας
δημιουργήθηκε
η αρμονία
κι οι ψυχές κολυμπούσαν πια
στον διθέσιο ωκεανό
κάτω από τον ουρανό.
Αυτό ήταν το δώρο
της Σαντορίνης.
Νυχτέρι
το μεσημέρι.
Κανένα όριο
και το ταβάνι
ο ουρανός.
Αυτό είχε
στη σκέψη του
για να ζήσουν
πολυκυκλικά
τη βαθιά αγάπη.