Όσο παράξενο κι αν φαινόταν
είχαν καταφέρει
τη σωτηρία των αιώνων
εντός του χειμώνα
επειδή ήταν πάντα μαζί.
Όλα τα ταξίδια
που είχαν κάνει
στις πέντε ηπείρους
αλλά η ανάγκη των ψυχών
ήταν πάντα η ίδια,
ήθελαν φως
μέσα σε κάθε σκοτάδι
γιατί η βαρβαρότητα
πλήγωνε τους πάντες
με κάθε τρόπο
μόλις έβλεπε ένα ευάλωτο σημείο.
Η σωτηρία των αιώνων
έμοιαζε με τη σωτηρία των ψυχών.
Αλλά ποιος άλλος θα τους έδινε σημασία.
Η βαρβαρότητα είχε κλέψει αιώνες
από τον δεσμό μεταξύ Αμερικής
και Ευρώπης
έτσι η αναθεμελίωση
της Ιστορίας
θα τον έκανε πιο ανθεκτικό
στις επόμενες επιθέσεις.
Σε αυτήν τη χρονική γέφυρα,
η Ισλανδία ήταν το κλειδί.
Αλλά ποτέ κανείς
δεν είχε τολμήσει
να γράψει
ότι ήταν στο βάθος
του φιόρδ
του Ατλαντικού Ωκεανού.
Ποιος άλλος
θα επινοούσε αυτήν την ιδέα.
Για τον ιππότη ο ωκεανός
ήταν για την Ιστορία
ισλανδικό φιόρδ αιώνων.