Τίποτα άλλο
δεν είχε σημασία
κι ενώ όλα φαίνονταν
τόσο μακριά,
ήταν κοντά
γιατί είχε μπει βαθιά
με τον νέο χρόνο
και του είχαν
απόλυτη εμπιστοσύνη
λόγω πηγαίας αγάπης
αφού τώρα
η ζωή των αιώνων
ήταν δική τους,
δεν θα έψαχναν
άλλα στοιχεία
και θα έγραφαν
μαζί
τη συνέχεια
της αρμονίας.
Δεν είχαν ανοίξει ποτέ
τον εαυτό τους
με αυτόν τον τρόπο
γιατί ποτέ
δεν είχαν ζήσει
τόσο βαθιά αγάπη.
Η γαλάζια πένα
και το κόκκινο σπαθί
είχαν γίνει ένα
μέσα τους
και το φωτόσημο
έσταζε
με τις ψυχές.
Έγραφε
με τη γλώσσα
του φιόρδ.
Άγγιζαν
με τα δάχτυλα
του φωτός
την ουσία του.