Ενώ ζούσαν στην ομίχλη
ανακάλυψαν πρώτα το σέλας
εκεί που δεν το περίμεναν
κι έζησαν το άγγιγμα των άστρων
κι εντός της ημέρας
γιατί κι αυτή είχε μεταμορφωθεί
με την ανάγνωση του κωδικού
που έσπασε τις σκιές
με το φως που έφερε
χωρίς να το περιμένει
διότι υπήρχε ανάγκη.
Δεν είχε νόημα η πολυτέλεια του κοινωνικού
γιατί ήταν γεμάτο ενοχές και τύψεις
για την αδράνεια και την καθυστέρηση.
Η ισορροπία που αναζητούσαν οι περισσότεροι
ήταν ένας τρόπος να πεθάνουν πριν ζήσουν.
Φοβόνταν την ασυμμετρία
ενώ μόνο αυτή έδειχνε την πορεία
που έπρεπε να ακολουθήσει η δυναμική
και δεν έβλεπαν ότι η γενναιοδωρία
ήταν απόλυτα ασυμμετρική
επειδή πάντα έδινε χωρίς να παίρνει,
αυτό είχαν δει στον ιππότη των ψυχών
και γι’ αυτό ήθελαν να πιουν την ουσία του
έτσι έπιαναν τις πέτρες του φωτός,
τα θεμέλια της νοημοσύνης
για να ζήσουν το αδιανόητο
ακόμα κι αν δεν το είχαν ζητήσει.