Όταν άκουγαν τα πρώτα κομμάτια μουσικής

με τρόπο ζωντανό δεν είχαν συνειδητοποιήσει

ότι ήταν μία τεράστια πρόβα

γι’ αυτό που ζούσαν τώρα.

Κι όταν πήγαινε σε πιο παλιές παρτιτούρες

τόσο πιο έντονο ήταν το ύφος

της πίστης της ουσίας.

Δεν ήταν μόνο το εκκλησιαστικό όργανο

που γέμιζε τον ναό,

ήταν και  το τσέλο

ακόμα και μόνο του

όταν έπαιζε Bach

αλλά και το μαντολίνο

με τον Vivaldi.

Η μυστική συμφωνία είχε επεκτάσεις

αφού κάθε μουσικό όργανο

έπαιζε τον δικό του ρόλο

μέσα στο ιερό σύνολο.

Οι φωνές των ψυχών

είχαν μεταμορφωθεί

σε μουσικά όργανα

κι αυτά υποστήριζαν επί του πρακτέου

την ουσία.

Ήταν σαν τα πινέλα που την άπλωναν

πάνω στον καμβά

για να ζήσει το έργο.

Δεν ήταν μόνο χρώματα και χρωματισμοί

ήταν και χρωματική κλίμακα.

Δεν υπήρχε πια

η απαγόρευση

και χάρη στην ελευθερία

η αλήθεια επέτρεπε την ομορφιά

που άκουγαν οι ψυχές.