Η σκόνη της αρχής είχε αλλάξει.
Δεν την είχε φάει ποτέ.
Ούτε είχε χυθεί αίμα.
Κανείς δεν είχε πέσει κάτω.
Μέσα στους αιώνες είχε ακούσει πολλά λόγια.
Αλλά ο Λόγος ήταν πάντα σπάνιος.
Τίποτα δεν μπορούσε να τον εντυπωσιάσει
στο θέμα της τόλμης.
Είχε δει όλα τα κοινωνικά όρια.
Δεν έβλεπε τίποτα το τολμηρό.
Δεν το είχαν προβλέψει στην αρχή.
Είχαν το ύφος που τους είχε προστατέψει
μέσα στην ερημιά των αισθημάτων.
Έτσι η συνάντηση με το φως
τις παραξένεψε
γιατί δεν την περίμεναν
τουλάχιστον με αυτόν τον τρόπο.
Δεν ακολουθούσε τίποτα
από όλα όσα ήξεραν.
Δεν ήξεραν ότι το φως είχε σώμα
και δεν φαντάστηκαν
πόσο φως είχε το σώμα.
Έμοιαζε σε όλους
αλλά κανείς δεν του έμοιαζε.
Η ρηχότητα είχε όρια
όχι όμως η βαθύτητα
ούτε η πολυκυκλικότητα
έτσι σε κάθε κύκλο
ήταν όλο και πιο μαζί
γιατί δεν υπήρχε τέρμα
στο μονοπάτι της τελειότητας.
Αυτό είδαν χάρη στην αρμονία
διότι δεν ήταν μόνο το φωτοστέφανο,
όλη η εικόνα ήταν γεμάτη φως.