Στην αρχή δεν είχαν φανταστεί
τη φωτεινή γραφή
ενώ είχαν δει το έργο του φωτός
που κρατούσε μερικές στιγμές,
ενώ είχαν δει το λευκό φτερό
που κρατούσε με την ίδια λαβή
όταν όμως ανακάλυψαν
τη λευκή υπογραφή
πάνω στον ουρανό
κατάλαβαν τα σχήματά του.
Ήταν ζωοδόχα πηγή
κι όχι μόνο ηφαίστειο
γιατί η πηγή ήταν αστείρευτη.
Άλλωστε ήθελαν την αφθονία.
Και κανέναν περιορισμό.
Διότι έπιναν τα δάκρυα του Χριστού
αφού ήξεραν πια τις σταγόνες της ουσίας
που μεταμορφώνουν τη ζωή σε ψυχή
επειδή έχει απελευθερωθεί
από το σώμα.
Η φωτεινή γραφή γέμιζε τη νύχτα
και την μεταμόρφωνε κι αυτή.
Έτσι μετάλαβαν το φως
στη χιλιόχρονη εκκλησία
και τότε είδαν
ότι ήταν κατάγραφη.
Έτσι άρχισαν να διαβάζουν
κι από την παράξενη γραφή
που ζούσε με το είναι
κι όχι με το έχω
γιατί η προσφορά του
δεν ήταν μόνο γενναιοδωρία
ήταν ο ίδιος.