Οι ψυχές έβλεπαν πια

το ερωτικό, το ιπποτικό και το ιερό

μ’ έναν ενιαίο τρόπο

σαν να ήταν το στρατηγικό μείγμα

μίας διάνοιας

που έβλεπε το ψυχικό κράμα.

Δεν ήξεραν ότι η μεταμόρφωση

ήταν τόσο σπάνια.

Ενώ η φωτονική διάνοια

το είχε υπολογίσει

κι ένιωθαν πόσο άγγιζε

τον ιππότη των ψυχών.

Γιατί τις είχε επαναφέρει

στη ζωή της Ανθρωπότητας

χωρίς να ξέρουν αρχικά

για την ομορφιά της.

Είχε αφυπνίσει το είναι τους

με το φιλί της ψυχής

και τώρα είχε νόημα

όχι μόνο η θυσία του

αλλά και οι ζωές τους.

Αγγίζοντας τον πύργο

της ελευθερίας

είχαν νιώσει τη δύναμη

της προσφοράς του.

Δεν είχε νόημα

να είσαι ελεύθερος

αν δεν απελευθέρωνες

τους αθώους

κι αυτό έκαναν πια μαζί του.

Η διάνοια είχε ενισχυθεί

και η παραγωγή του έργου

ξεπερνούσε τα όρια

για να πολεμήσει

τη βαρβαρότητα.