Η ιστορία φαίνεται για τους ιστορικούς
ως ένα οργανικό δεδομένο
ενώ προέρχεται
από ένα σενάριο
που ακολουθεί έναν σχεδιασμό.
Δεν είναι πάντα ένας αυτοσχεδιασμός
αφού υπάρχει στρατηγική
που είναι η ιστορία του μέλλοντος.
Αυτό έλεγε στις ψυχές
όταν μελετούσαν ιστορία
σαν να ήταν
μια παρτίδα σκάκι.
Διότι όταν την εξέταζαν αναδρομικά,
έβλεπαν τελικά
τις επιλογές που είχαν γίνει στα σενάρια
για να ζήσει μόνο ένα τελικά
και να γίνει αυτό που θα ονομαζόταν
ιστορία
στη συνέχεια.
Τα σενάρια πέθαιναν
για να γεννήσουν  μια ιστορία.
Έμοιαζε με tsumego.
Το χέρι της στρατηγικής
επέλεγε ποιες πέτρες πέθαιναν
και ποιες θα ζούσαν
για να γίνουν η ιστορία.
Έτσι ενώ στην αρχή
οι πέτρες φαινόντουσαν ανούσιες,
σιγά σιγά αποκτούσαν
ένα κρυφό νόημα
που μετά τη μεταμόρφωσή τους
ερμηνεύονταν
ως ιστορία.