Όσο απίστευτο κι αν ήταν για τους άλλους
η χαρά της πίστης ήταν δεδομένη
για τις ψυχές
κι άρχισαν να τη νιώθουν βαθιά τους
όταν είδαν πως το φως
άλλαζε τα πάντα
και κατάφερνε να πολώνει
ακόμα και την αρχική ουδετερότητα
γιατί οι άνθρωποι
με το παράδειγμα της βαρβαρότητας
που έβλεπαν να χτυπά
την Ευρώπη
κατάλαβαν ποια θα μπορούσε
να κάνει το ίδιο στην Ωκεανία.
Δεν ήταν πια αθώοι
και δεν μπορούσαν να είναι άλλο ουδέτεροι.
Διότι κατάλαβαν
ότι η ουδετερότητα κι η ειρήνη
ήταν αποτελεσματικά εργαλεία
για τη βαρβαρότητα.
Οι ψυχές είχαν ενωθεί
ανεξάρτητα
από την απόσταση
για να υποστηρίξουν το έργο
του ιππότη
κι είχαν γίνει ένα με το σπαθί του
σαν το μνημείο
που είχαν ανακαλύψει
χάρη στην εικόνα.
Είχαν φτάσει
μαζί του
στο ίδιο σημείο του κόσμου
λόγω αρμονίας.