Η ζωή ήταν δώρο.
Το ήξερε από την αρχή.
Αλλά δεν ήταν κατανοητό σε όλους.
Και χρειάζονταν εξηγήσεις
για να δουν πόσο πανέμορφος ήταν ο κόσμος
όταν τον έβλεπαν
με τον δικό του τρόπο.
Ήταν θέμα πίστης
κι όχι ερμηνείας.
Δεν έπρεπε μόνο να σώσει ζωές
αλλά και να συνθέσει.
Διότι είχαν μόνο ύπαρξη
κι αυτή δεν επαρκούσε για τις ψυχές.
Δεν υπήρχε παρτιτούρα να διαβάσει
ούτε πίνακας να θαυμάσει.
Όλα έπρεπε να γίνουν από την αρχή
κι έπρεπε να δώσει την ανάσα του
για ν’ ανασαίνουν μέσα της
και τα δάκτυλα
να κάνουν τη διπλή προσευχή
για να γίνει το καινούργιο θαύμα
της απελευθέρωσης των ψυχών
για να ζήσουν τον δεσμό
και να τον ακολουθήσουν
επειδή ήταν το φως.