Όσοι πίστευαν
έκαναν μία εξαίρεση
όσον αφορά την παραβολή του σπορέα
ενώ ήταν θεμελιακό να μην σπαταλούν σπόρους
για να μπορέσουν να υποστηρίξουν
άλλους ανθρώπους
την ώρα της ανάγκης.
Ενώ η απουσία της σπατάλης
ήταν χαρακτηριστική μίας σκέψης
που έπρεπε να βοηθήσει έμπρακτα
την Ανθρωπότητα.
Διότι η απόδοση ήταν ουσιαστική.
Κάθε φορά που υπήρχε σπατάλη
υπήρχαν αθώοι που έχαναν
τη δυνατότητα να έχουν προστασία
κι αυτό δεν ήταν μόνο απαράδεκτο
αλλά κι επικίνδυνο.
Την ώρα της μάχης
δεν λύνεις ασκήσεις
για την ευχαρίστησή σου.
Εκείνη την στιγμή έχει σημασία
μόνο η διάσωση του θύματος
πριν πάθει το αναπόφευκτο.
Αυτό ήταν θεμελιακή αρχή.