Ήταν αργά το βράδυ
και όταν πήγε στο καφενείο
δεν ζήτησε καφέ.
Δεν χρειαζόταν τίποτα για να είναι σε εγρήγορση.
Κοίταζε απλώς τους ανθρώπους
που ήταν γύρω του.
Τότε ήρθε η ώρα της συνάντησης.
Ο άλλος ήταν βιαστικός,
είχε άγχος
κι ήθελε να συζητήσει για τα πάντα
αλλά πριν καθίσει,
με το βλέμμα του τον ηρέμησε
κι άλλαξε τον ρυθμό του
για ν’ απολαύσει το adagio της σκέψης
κάτω από έναν φωτισμό χαμηλό
φτιαγμένο για να δείχνει την ουσία
χωρίς τις λεπτομέρειες.
Άλλοι σταματούσαν σφαίρες με μια κίνηση,
αυτός σταματούσε την κοινωνία με το βλέμμα.
Τα πράγματα ήταν πια εντελώς διαφορετικά.
Δεν ήξερε ο άλλος τι να του ζητήσει
αφού ήταν ήδη χαρούμενος
που τον είχε συναντήσει
πριν καν μιλήσει.