Κανείς δεν ήξερε ότι ζωγράφιζε ταυτόχρονα.
Έτσι όλοι όσοι είχαν καθίσει
και παρακολουθούσαν αυτήν την παράξενη συνομιλία,
δεν έβλεπαν ότι βρίσκονταν πια
και μάλιστα ταυτόχρονα
στα θρανία μιας εκκλησίας,
χωρίς όμως να έχουν μετακινηθεί
διότι λειτουργούσε παράλληλα,
δεν ήταν λοιπόν ένας καφές
μετά την εκκλησία.
Κι αυτός ο πίνακας γινόταν
όλο και πιο ζωντανός
αφού ήταν ανοιχτή πηγή
και μπορούσε ο καθένας
να προσθέσει την πινελιά του
ακόμα και σιωπηλά
χάρη στην ανάσα του
αφού άκουγε κι αυτή
την ώρα της σύνθεσης
για να μπορέσουν να εκφραστούν
κι οι ψυχές αθόρυβα
για να ξεπεράσουν το εμπόδιο
της επικοινωνίας
και να ζήσουν τη συνεννόηση της αρμονίας.