Μετά τη βροχή των ανθρώπων
πάνω στα κείμενα των βιβλίων
κάποιος έπρεπε να γράψει τη συνέχεια
για να ζήσει το έργο
και πέραν των συμβατικών ορίων.
Κάποιος έπρεπε να φέρει τον ήλιο.
Διότι όλοι φοβόντουσαν να καούν.
Ήθελαν μόνο την απόλαυση
όχι τη θυσία.
Όμως η υπέρβαση ήταν απαραίτητη
έτσι άρχισε να παίζει με το κλαρίνο
έναν άλλο ρυθμό,
μια σύνθεση του Mozart
που τόσο το αγαπούσε,
για ν’ ακουστεί η ανάσα του
με τρόπο διαφορετικό
κι αυτή να προσφερθεί στους άλλους
χωρίς κανένα αντάλλαγμα,
χωρίς καμία απαίτηση
αφού ήταν δώρο ψυχής.
Κι όταν το άκουσαν οι ψυχές
κατάλαβαν πως ήταν το σινιάλο
για την αρχή μιας νέας αποστολής.
Κι ότι υπήρχε ανάγκη
που δεν είχαν καταλάβει
λόγω άγνοιας των νέων συνθηκών
που είχαν δημιουργήσει
όσοι συνεργάζονταν με τη βαρβαρότητα
επειδή φοβόντουσαν για τη ζωή τους.
Μόνο που αυτός δεν συμβιβαζόταν
κι άρχισε τον αγώνα
για να δικαιωθούν οι αθώοι
του μέλλοντος.