Τα συστήματα βαρβαρότητας μισούσαν το γυμνό.
Γιατί αυτό έλεγε πάντα την αλήθεια.
Αν δεν υπήρχε γυμνό στην τέχνη
ακόμα κι όταν ήταν θρησκευτικού χαρακτήρα
ήξερε ότι βρισκόταν σ’ έναν χώρο
όπου κυριαρχούσε η βαρβαρότητα.
Όσο πιο καλυμμένα ήταν τα άτομα,
τόσο πιο κοντά στη βαρβαρότητα βρίσκονταν
ακόμα κι αν δεν μπορούσαν
να το αντιληφθούν.
Κι όλες οι απαγορεύσεις περί γυμνού
ήταν πάντα σημάδια βαρβαρότητας.
Για να γελάσει φαντάστηκε
όλα τα ζώα της φύσης
να φορούν ρούχα κι εσώρουχα.
Αφού αναρωτήθηκε κιόλας
αν η απαγόρευση της απεικόνισης
δεν ήταν ένας ευφημισμός
που έκρυβε τον φόβο
της ομορφιάς του γυμνού.
Φαντάστηκε τον Χριστό και τον Βούδα
να είναι ντυμένοι όπως ήθελε η βαρβαρότητα
και ένιωσε πως ποτέ
δεν θα το είχαν αποδεχτεί.
Έβλεπε επίσης την υποκρισία
των σωμάτων σύμφωνα με τη βαρβαρότητα
που κρυφοκοίταζαν τους γυμνούς
της Ανθρωπότητας
γιατί ήταν κάτι που τους έλειπε.
Και γι’ αυτό η βαρβαρότητα
ξεγύμνωνε τα θύματά της
για να τα εξευτελίσει
ενώ τελικά, χωρίς να το αντιληφθεί,
τους επέτρεπε να παραμείνουν
άνθρωποι.