Οι περισσότεροι δεν δίνουν αρκετή σημασία

στη ζωή των ανθρώπων

ενώ χρειάζονται προστασία.

Γι’ αυτόν όμως ήταν ένα δεδομένο

σαν μία αρχική συνθήκη του παρελθόντος.

Διότι δεν κοίταζε μόνο τους νεκρούς και τους ζωντανούς

αλλά τις ψυχές σ’ ένα ενιαίο πλαίσιο.

Έτσι χωρίς να υπάρχει κάποιος διαχωρισμός

ένιωθε τις ψυχές.

Οι δικοί του ήξεραν ότι ήταν τέρας

διότι οι αισθήσεις ήταν υπερβολικά ανεπτυγμένες

όπως έλεγαν

αλλά δεν καταλάβαιναν πώς έβλεπε τις ψυχές ο απελευθερωτής.

Έπρεπε κάποιος να πεθάνει

για να δουν οι άλλοι τη συμπεριφορά του

και πόσο διαφορετική ήταν

γιατί έδινε κουράγιο στον καθένα

σαν να είχε δίπλα του την ψυχή του νεκρού.

Διότι ένιωθε τις ανθρώπινες σχέσεις ψυχικά κι όχι διαφορετικά.

Η προστασία των ανθρώπων

ήταν προστασία των ψυχών

πρώτα από όλα

γιατί αυτή ήταν η ουσία

που αφορούσε το έργο

χωρίς περιστροφές.

Έτσι έδειχνε την κατεύθυνση

κι έβλεπαν το μονοπάτι του φωτός.

Ο αόρατος φάρος

άναβε σε αυτήν την περίπτωση

σαν να ήταν λαμπάδα πίστης

για να ξέρουν πού να πάνε

κι ότι δεν ήταν μόνοι.