Ακόμα και καλυμμένες
περιγράφονταν τέλεια
σε βαθμό που δυσκολεύονταν
αυτοί που δεν ήθελαν να δουν την πραγματικότητα
διότι ήταν πιο ισχυρή από τη φαντασία τους.
Αυτό ήταν το παράδοξο.
Πίστευαν ότι ήταν φανταστικοί
κι έβλεπαν ότι αυτός που ήταν πραγματικός
ξεπερνούσε κατά πολύ
οποιαδήποτε από τις δυνατότητές τους.
Ήταν εξωφανταστικός γι’ αυτούς
κι αυτό δεν μπορούσαν να το αντικρύσουν.
Τους έδινε την εντύπωση
ότι η ύπαρξή του ακύρωνε τη ζωή τους
ενώ η αλήθεια ήταν απλή.
Η ύπαρξή τους συναντούσε
για πρώτη φορά τη ζωή
που ήταν γεμάτη ουσία
και ξεχείλιζε φως
για να φωτίσει τον καθένα.
Αλλά αυτό το φως της πίστης
έριχνε σκιές πάνω στη θρησκεία του εγώ τους.
Διότι ό,τι και να ζητούσαν
τους το έδινε κι αυτό ήταν ακόμα χειρότερο
για τη μιζέρια τους.