Κάποιος έπρεπε να προστατεύσει τον Παράδεισο
κι αυτός ήταν ο ρόλος του κάστρου της πίστης.
Δεν επαρκούσε να πιστεύεις
έπρεπε να προστατεύεις τους πιστούς.
Δεν επαρκούσε να είσαι ελεύθερος
έπρεπε να απελευθερώνεις τους άλλους.
Αλλιώς δεν είχε νόημα να λες ότι τους αγαπάς.
Αυτή ήταν η ουσία.
Πόσοι όμως δεν το έβλεπαν;
Σχεδόν όλοι.
Ήθελαν απλώς την ηρεμία τους
και βέβαια την ησυχία τους
χωρίς να κάνουν επιπλέον ερωτήσεις
για να μην χαλάσει το περιβάλλον τους.
Κι αυτό το κοινωνικό βόλεμα
ήταν τόσο απάνθρωπο για τους άλλους.
Ακόμα και δίπλα στο φως
προσπάθησαν να βρουν σκιές
για να δικαιολογήσουν την απραξία τους.
Και γι’ αυτό δεν είχαν τη θέση τους
μέσα στο κάστρο του φωτός
γιατί δεν είχαν τη θέληση
να συμμετέχουν στον Ψυχοπόλεμο
γιατί δεν έβλεπαν τον Χρονοπόλεμο.