Όλοι κοίταζαν τις διασταυρώσεις λόγω φόβου
αλλά δεν έβλεπαν τις διακλαδώσεις λόγω ατολμίας.
Δεν ήθελαν να αντιμετωπίσουν τον κίνδυνο.
Προτιμούσαν να μείνουν στη θέση τους
για να προστατεύσουν την ιδιοκτησία τους.
Αλλά ήθελαν από εκείνον να πηγαίνει παντού
και να συναντά τους πάντες
ακόμα κι αν κινδύνευε η ζωή του.
Αυτό δεν είχε σημασία
διότι θεωρούσαν ότι αυτός θα έβρισκε πάντα
έναν τρόπο να αποφύγει το χτύπημα
ή να ξεφύγει από την παγίδα.
Ενώ αυτοί κάθονταν στο σπίτι τους
για να απολαύσουν την ειρήνη
ακόμα κι αν υπήρχε ελευθερία για τους άλλους.
Βέβαια όταν ερχόταν να τους δει
ήταν πάντα χαρούμενοι
διότι μπορούσαν να του πουν τα προβλήματά τους
και να τα λύσει επί τόπου.
Άλλωστε γι’ αυτόν τον λόγο τον ρωτούσαν πάντα
πότε θα επιστρέψει για να κανονίσουν κάτι
αλλά αυτός ήξερε ότι τελικά θα ήταν
για να επιλύσει άλλα προβλήματα.
Αλλά κι έτσι συνέχιζε να τους αγαπά
γιατί δεν ήξεραν τι ζητούσαν.