Όποια κι αν ήταν η βοήθεια που του ζητούσαν
ποτέ δεν θα έλεγε όχι.
Ακόμα κι όταν αφορούσε το τέλος της ζωής.
Διότι κι ο άνθρωπος που ήταν έτοιμος να πεθάνει
άξιζε τη βοήθειά του.
Βέβαια οι περισσότεροι κοίταζαν
μόνο τα σώματα
ενώ ήταν πλασμένος να βοηθάει τις ψυχές.
Έτσι όταν αυτές ήταν σε φάση να απελευθερωθούν
από το σώμα τους,
θα ήταν και πάλι δίπλα τους
όσο δύσκολο και να ήταν.
Διότι ήταν ένας τρόπος
να προστατέψει αυτήν την ψυχή
που δεν είχε ακόμα φτερά
έστω κι αν έμοιαζε με άγγελο.
Έτσι όχι μόνο πήγαινε
αλλά ευχαριστούσε και τους δικούς του
που τον είχαν φέρει τόσο κοντά
σ’ έναν άλλο άνθρωπο
που δεν τον είχε δει ποτέ από κοντά.
Διότι ήταν κι αυτό ένα δώρο
όσο κι αν πονούσε
αφού μετά είχε κι αυτήν την ψυχή μέσα του.