Ήταν δύσκολο να μην αφήσει κανέναν πίσω
γιατί κι οι άλλοι του έλεγαν
ότι δεν άξιζαν χωρίς να συνειδητοποιούν
ότι τους είχε σώσει κι αυτούς
ενώ άλλοι έλεγαν γι’ αυτούς ότι δεν άξιζαν.
Το δύσκολο δεν ήταν ανέφικτο.
Κι αν έπρεπε να σώσει δύο ταυτόχρονα
ενώ δεν γινόταν
πάλι θα έκανε το πρέπον
και θα έσωζε και τους δύο
παρόλο που ήταν αδύνατον για τους άλλους.
Διότι ακόμα και το ανέφικτο
ήταν σχετικό, διότι σπάνια ήταν παγκόσμιο.
Όσοι έκαναν προβολές με τις δυνατότητες
δεν μπορούσαν να εκτιμήσουν
πόσο διαφορετικές ήταν οι δικές του.
Δεν είχε ανάγκη να σβήσει κάποιο φως
για να μην ντραπεί λόγω δειλίας
γιατί ήταν του φωτός
εξ αρχής κι εξ αξίας.
Έτσι όταν αποφάσιζε να σώσει μια ψυχή
κι ο κόσμος να χαλούσε
δεν άλλαζε απολύτως τίποτα
έως να γίνει το καλό.