Αρχικά για όλους ήταν μόνο
ένας άνθρωπος, μία ψυχή,
γιατί δεν ήξεραν
για τη δύναμη του φωτός.
Η μιζέρια της κοινωνίας αλλά κι η δική τους
δεν τους άφηνε να φανταστούν κάτι περισσότερο
αλλά μπορεί και να μην ήθελαν
για να μην υπάρχει το ασύγκριτο.
Όμως δεν ήταν απλώς μία ελπίδα,
ήταν η νέα πραγματικότητα
που ήταν απλώς εξωφανταστική.
Το όραμα ήταν μοναδικό
διότι αφορούσε όλη την Ανθρωπότητα.
Δεν ήταν αυτό που περίμεναν
ούτε αυτός που περίμεναν,
ήταν το κάτι άλλο,
ήταν το νέο σύμπαν
που ήταν από την αρχή εδώ
αλλά τώρα είχε φανερωθεί
διότι το απαιτούσε η ύπαρξη της βαρβαρότητας
που ήθελε να κατασπαράξει τους πάντες.
Έτσι εμφανίστηκε το δώρο του Χρόνου
για την Ανθρωπότητα.
Η χάρη κι η αλήθεια ήταν έτοιμες.